Nabij Hulshorst

Herman Nijholt

Nederlandstalig

Paperback

2016

ISBN 978-1-36-622050-9

153x229 mm

87 pagina’s inclusief illustraties in zwart-wit en kleur

Een persoonlijke benadering van het gedicht Hulshorst van Gerrit Achterberg.

Kosten €10,00 + verzendkosten

Verzendkosten binnenland €4,-

Te bestellen via:

klapwiek@ziggo.nl

Fragment

Goed, ik wil best toegeven dat je gelijk hebt. En jij niet alleen. Want terwijl jij richting de Veluwe fietste, zat ik aan het water en trok een fles rosé open. Toen ik mijn vrouw had verteld welke kwestie ik aan jou had voorgelegd, zei ze plompverloren: ‘Dat moet je los van elkaar zien. Het kunstwerk en de kunstenaar.’ Ja, dat weet mijn kont ook! Mac Rebennack schreef in Under the Hoodoo Moon, 1994: The more talent, the bigger pain in the ass. Dat ging dus over Van Morrison.

‘Natuurlijk moet je dat los zien,’ zei ik dus, ‘maar die moord en die verkrachting, die zijn toch bedacht door diezelfde geniale dichter?’

‘Typisch iets voor jou,’ zei ze verongelijkt, ‘iemand heeft iets gedaan en jij vergeet dat nooit weer. Er zijn zoveel mensen, waar jij een hekel aan hebt.’

‘Ik!? Hoe kom je daar nu bij!? Ik ben juist mild en ruimdenkend! Ik heb aan niemand een hekel. Alleen aan Youp van ’t Hek.’ Zie je wel, gebaarde ze.

Ik bracht de fles terug naar de koelkast. In de koele schaduw van ons lege huis voelde ik mij alleen op de wereld. Was ik werkelijk een slecht mens? Oké, die Youp is geen psychopaat – psychopaten moeten dood – dus nam ik de bundel mee naar buiten en droeg Hulshorst aan haar voor.

‘Hmm,’ zei ze. ‘Zegt me niets. Ik hou niet Achterberg.’ Haar reactie klonk als een versluierde poging tot verzoening. Dat ontroerde mij. Ik liet het erbij en nam mijn boek weer op. De rosé bood troost. Na twee pagina’s las ik bij toeval een quote van Francis Bacon: I can’t be held responsible for the products of my subconscious. Ik dacht aan zijn abattoirkleurige schilderijen. Tja, ook een genie.

‘Mijn vader hield wel van Youp van ’t Hek,’ zei mijn vrouw toen zacht.

‘Natuurlijk,’ zei ik, ‘ik overdrijf soms. Ik heb hem nooit gekend, maar ongezien hou ik toch meer van jouw vader dan van Youp.’

‘Ik ook,’ zei ze. God zij dank, ze lachte. ‘Wil je de fles nog eens halen?’

Hulshorst

Hulshorst, als vergeten ijzer
is uw naam, binnen de dennen
en de bittere coniferen,
roest uw station;
waar de spoortrein naar het noorden
met een godverlaten knars
stilhoudt, niemand uitlaat,
niemand inlaat, o minuten,
dat ik hoor het weinig waaien
als een oeroude legende
uit uw bossen: barse bende
rovers, rans en ruw
uit het witte veluwhart.

©1936 Gerrit Achterberg