Bee&Bee

Een nieuwe bank

Toen de nieuwe bank voor de deur stond, sleepten wij de oude bank naar buiten. Het meubelbedrijf wilde hem wel meenemen, maar daar vroegen ze extra stortkosten voor. Mooi niet dus. Twee uur laten had ik de oude bank volledig gedemonteerd. ‘Oogsten’ heet dat in de circulaire economie. Dat wil zeggen, de losse kussens gingen naar zolder, want je weet maar nooit. De versleten bekleding en het schuimrubber paste nog net in de zwarte container. Wat restte was een vracht beukenhout (met een ontstellende hoeveelheid krammen), een paar stukken Underlayment en een stapel stalen meubelveren.

En de vraag was: wat gaan we daarvan maken?

De kleine diertjes

Ik bracht nog maar weer eens een faciliteit voor kleine diertjes ter sprake, een insectenhotel, want je hoort wel eens dat daar behoefte aan is en bovendien staat het sympathiek. Van een zoemend politiek protest spreek ik liever niet.

Maar waar moest dat bouwwerk dan wel staan en gaf dat dan geen overlast als we buiten zitten? Wij hebben weliswaar veel tuin, maar ook rondom zithoekjes, dus dat werd nog een thema (inclusief ‘Dan niet!’ en ‘Doe niet zo eigenwijs!’). Maar na twee dagen polderen werden wij het eens over de minst schadelijke plek, onder voorwaarde dat hij niet te groot werd. Geen hotel dus, maar een B&B.

Bee&Bee

Geheel volgens de wetten van de natuur maakte ik geen ontwerp, maar liet mij intuïtief leiden door wat ik voor handen had. Van het beuken maakte in een basiskast van 20 cm diep, want ik had als 15 jaar een doosje bamboerestanten van 18 cm lang bewaard, speciaal voor dit moment. Uit het Underlayment zaagde ik stroken en maakte daarvan ik een dakje, want de boel moet droog blijven, had ik gelezen. Daarom legde ik de bamboestokje of afwatering en schroefde daarvoor meubelveren, zodat ze er niet uit zouden kukelen. Met restanten openhaardhout uit de familie vulde ik de rest van het kastje af.

Toen het eenmaal op zijn plek stond, wilde mijn vrouw hem toch liever … maar het is geen plant. Mijn bestemmingsplan was onherroepelijk. Voor het oog legde ik er 3 gevelpannen en een nokvorst op, waardoor ook nog eens optionele logiesruimte onder de kap ontstond, bedacht ik, daar dat is voor later. Eerst maar eens wachten op de eerste gasten.

Bekijk ook...

Fries Golfkastje

Nadat mijn kastje met een 4 collage’s van platenhoezen voor de achterwand van onze woonkamer was afgekeurd, ook door mijzelf, moest er iets nieuws komen.

Pier Nijholt (1922-2008)

Afscheid (2008)

Pas jaren later besefte ik, wat mijn vader me liet zien. Wachtend op de dood, nam hij afscheid van zijn leven met verhalen over de onbelaste jaren van zijn jeugd. Dat was de tijd dat hij met zijn vrienden ging voetballen en daarna naar het café. Alle dorpsfeesten liepen ze af, op zoek naar vertier en ongein. Vrij en zonder zorgen. ‘Toen waren wij er nog niet,’ concludeerde mijn broer, maar ik dacht terug aan de kermis van ‘63.

(misschien mijn) Nancy Hewitt

Dear Nancy

Op zaterdagnacht 24 september 1983 was iedereen in café het Hert wel zo’n beetje nat, want het was Jouster Merke, lalalalala … maar niet ik. Want elf tijdzones verderop vloog een sportwagen met gierende band van het asfalt en miste op een halve meter na een kolossale eik.