Het ontwerp van die huis zegt iets over ons: de indeling en de inrichting. Het zegt iets over haar: de schuine zijgevels en aflopende goten. En het zegt iets over mij: die gevelindeling aan de straatzijde.Lees verder
Houtman
De ++ tafel (2006 - 2009)
Na het besluit om te gaan scheiden, begon mijn vrouw over de scheiding van boedel. Terwijl ik nog nadacht over een correcte en rechtvaardige procedure, verklaarde zij dat ze de eettafel wilde houden.Lees verder
Boom = Hout
Voor politiek moet je niet bij mij wezen. Democratie is welbeschouwd een waardeloos systeem, maar wel het minst waardeloze van alle regeringsvormen die ik ken en omdat ik tenminste recht van spreken wil hebben, breng ik trouw iedere vier jaar mijn stem uit.Lees verder
De werkkamer (1990 - 2005)
Ik ben een principieel mens, maar met een impulsieve inslag. Toen ik in 1977 uit Joure vertrok, zwoer ik nooit meer terug te keren. Maar toen ik vader werd, besloten we ons droomhuis aan de Willem Lodewijkstraat op te geven voor een huurwoning … in Joure, of all places.Lees verder
Glas in lood (1980-1987)
Vorige week, tijdens een wandeling door Joure, realiseerde ik me opeens dat van de 9 huizen, waar ik heb gewoond, er maar 4 echte thuiswoningen waren. De andere 5 waren tussenstations. Dat begon al met het nieuwe huis van mijn ouders. Ik woonde weliswaar op zolder, maar geestelijk was ik altijd weg.Lees verder
Die oude RSG
Toen ik met pensioen ging, besloot ik Meneer Houtman te bouwen en met hem foto’s te gaan maken. Eén van de locaties op mijn lijstje was Almastraat 5 in Sneek, de oude RSG. De laatste week van de zomervakantie wilde ik toeslaan.Lees verder
De zolderkamer (1975 - 1977)
Ik was 19 toen mijn vader met glimmende ogen vroeg, wat ik ervan vond als we zouden verhuizen naar een grotere woning. ‘Voor mij hoeft het niet,’ zei ik. ‘Ik ga binnenkort toch het huis uit en de rest volgt vanzelf …’ Maar kennelijk was het geen vraag. De koop was al gesloten.Lees verder
Geboortegrond (1955-1975)
Voor de kijkers de linkerhelft van de dubbele woning is het huis dat mijn vader liet bouwen. Latere bewoners hebben het gemoderniseerd, maar in 1954 was dit de goedkoopste manier om een woning te bouwen. Geen smoel en ongelooflijk klein voor huidige begrippen, maar toen juist modern.Lees verder
De Eiersprong-theorie
Toen ik de kinderziektes aan het Vehikel van Meneer Houtman had verholpen, werd het tijd voor om een groots en stoutmoedig plan uit te voeren.Lees verder
Het gouden ei
Het is gek, een aantal van mijn beste vrienden is in de loop der jaren overleden, maar daarmee kwam nooit een eind aan de vriendschap. Althans niet van mijn kant. Het voelt alsof ze zijn geëmigreerd naar gene zijde. Uit het oog, maar niet uit het hart.Lees verder
De binnenkant van Meneer Houtman
Toen ik Meneer Houtman had bedacht en hem na mijn pensioen ging maken, had ik geen idee waar ik mee bezig was. Ik bedoel, ik zag wel een paar mogelijkheden, maar ik had nog geen beeld van een einddoel, waar het toe moest leiden. Eigenlijk rotzooide ik maar wat aan.Lees verder
Denkend aan Zusje
Toen ik mijn zusje een foto van Meneer Houtman liet zien, zei ze: ‘Je moet hem op een steiger neerzetten, de nieuwe steiger van Salt bijvoorbeeld, bij Terherne …’ Ik wist niet meteen, wat ik met die suggestie aan moest, maar zij had dat beeld in mijn hoofd geplant en op een dag vulde het zich als vanzelf met betekenis.Lees verder
Ons strand
Toen ik met buurman en Meneer Houtman een bezoek aan het strand bracht – aan het eind van onze straat is dus een strand – maar goed, toen wij daar arriveerden voor het maken van een foto, was het bankje gelukkig nog vrij.Lees verder
Afgeschreven
In onze wijk, een nieuwe wijk welteverstaan, staat een karakteristieke brug, in mijn volksmond DE VERROESTE BRUG. Die wordt momenteel gesloopt en daarna vervangen. Maar was dat nu nodig?Lees verder
Stilte
‘Natuurlijk,’ zei mijn vriend, toen ik vroeg of ik met Meneer Houtman een opname in zijn studio mocht maken. ‘Wat is de bedoeling?’Lees verder
luchtgitaar
Toen wij gegrepen werden door de popmuziek – in die vreemde jaren tussen kind en nozem – speelden wij luchtgitaar.Lees verder
Verzopen spreeuw
Waar het om gaat is een liedje van Boudewijn de Groot en Lennaert Nijgh uit 1966: Verdronken Vlinder. Dat werd door Cees de Wolff in het fries vertaald naar Fersopen protter, voor de allochtonen onder u: Verzopen spreeuw.Lees verder
Onvervuld verlangen
Ik ben een groot voorstander van monogamie. Toch is het een gegeven, dat de meeste mensen worden geboren met meer verlangens, dan door één ideale levenspartner kan worden ingelost. En dan ben ik verre van ideaal.Lees verder
Mens in vlieger
Vanaf het moment, dat ik Meneer Houtman alleen nog maar had bedacht, stond al vast dat ik vroeg of laat iets moest doen met de Vitruvius Mens, dat iconische beeld van Leonardo da Vinci. Al sinds mijn puberteit was ik gefascineerd door dit universersele genie. Vooral door dat universele! Die gast kon alles! In elk geval veel.Lees verder
Verjaardagsfeest
Gisteren was Meneer Houtman jarig. Eén jaar geleden zette ik hem voor het eerst in elkaar op een bankje in de zon en maakte ik de allereerste foto. Toen de uitnodigingen met die eerste foto waren verstuurd, moest er natuurlijk ook taart komen, slingers en een feestmuts. Want als je raar doet, moet je het wel goed doen, anders is er niets aan.Lees verder
Aaghrr - groei
Mensen spreken graag van ‘het kind in mij’. Kijk mij een! Die onbevangenheid en intuïtieve manier van doen ben ik nog niet kwijt. Maar was dacht in dat geval van ‘de baby in mij’?Lees verder
Land van Nooit
Rond 1975 zong Todd Rundgren op de VPRO-tv, zittend op de rand van het podium in zijn glamrock pakkie, Never Never Land. Hij had een toverstaf in zijn handen en waarom ook niet? Hij was de Wizzard, die in mijn sombere pubertijd de zon weer liet schijnen.Lees verder
De grens over
Meneer Houtman houdt mij danig bezig. ’s ochtends wakker wordt – om uurtje of 7, 6, 5 – dan loopt hij al weer te rommelen in mijn hoofd. En dat is erg vermoeiend. Ik zet hem het huis niet uit maar het werd tijd, dat hij op vakantie ging, de wijde wereld in. DE GRENS OVER.Lees verder
De zwartwit denker
In onze moderne samenleving staat het zwart-wit denken in een kwaad daglicht, maar de schaker doet niet anders.Lees verder