Land van Nooit

Achtergrond

Rond 1975 zong Todd Rundgren op de VPRO-tv (Don Kirshner Concerts), zittend op de rand van het podium in zijn glamrock pakkie, Never Never Land. Althans zo herinner ik het mij. Hij had een toverstaf in zijn handen en waarom ook niet? Hij was de Wizzard, die in mijn sombere pubertijd de zon weer liet schijnen. Enfin, dat is een privé-dingetje, waar het nu even niet om gaat, maar wel de reden waarom juist aan dat beeld moest denken, toen ik had besloten Meneer Houtman op het dak van de garage te fotograferen.

Toen ik hem bijna een jaar geleden voor het eerst in elkaar zetten – op 20 juli wordt hij al weer 1 jaar! – dacht ik: Wat zou ik hier allemaal mee kunnen doen. En toen noteerde ik onder andere: zittend op het dak van de garage. Zomaar, omdat het kan. Maar omdat alles vanzelf betekenis krijgt, als je er serieus over gaat nadenken, moest ik opeens denken aan Todd Rundgren. En vanwege de geografische ligging van de tuin moest hij naar het Noordwesten kijken en zo de laatste zon vangen.

Die avond ging de zon pas na negenen onder, dus konden we eerst nog wel even de Afsluitdijk over, om met de kleinkinderen te ravotten. Onderweg in de auto deed ik research. Ik vermoedde al dat het liedje verwees naar Peter Pan, maar na 50 jaar kwam ik erachter dat hij het niet zelf had geschreven. Het komt uit een jaren 50 musical, gebaseerd op Peter Pan, dat karakter van J. Barrie. Over Peter Pan las ik, dat hij een jongen was, die kon vliegen en niet ouder wilde worden. En ik las, dat de nederlandse vertaling van Never Never Land Nooitgedachtland was. Ik mag aannemen dat de vertaler is daarna door de Orde van Vertalers is geroyeerd, of ben ik de enige die ziet dat betekeninis van die gruwelijke omwoording tegengesteld is?

Wachtend voor de Lorenz sluizen moest ik weer denken aan mijn vriend Willem, die nooit ouder dan 17 is geworden, en die ik me nooit als volwassenen heb kunnen voorstellen. Na zijn voortijdige dood vloog hij high in the sky naar het Land van Nooit. Voorgoed en nooit meer tegelijk. Wat als een vrolijk idee begon, kreeg plotseling een melancholieke ondertoon.

Er is iets raars met niet ouder willen worden, vaak gepaard aan een angst voor de dood. Want de enige manier om niet ouder te worden is dood te gaan. De dichter Willem Wilmink beweerde, toen hij imiddels volwassen was, dat nooit ouder dan 12 te zijn geworden. Hij kon niet aarden in de wereld van de grote mensen, maar stierf als een zieke oude man. Ik bewonder zijn werk, maar dat kinderachtige gedoe staat me tegen. Volwassenen kunnen ook spelen en zich verwonderen. Sterker nog, sinds ik voorgoed vrijaf heb, doe ik niet anders.

I know a place where dreams are born and time is never planned. It’s not on any chart, you must find it in your heart. Never never land.

Informatie

Datum: 29 mei 2023
Codering: Pos 27 versie 2.1 en 2.2
Locatie: Dak van de garage
Attributen: Papieren hoed (Oranjebijlage 1980 Friesch Dagblad) met de veer van Ninte; toverstaf van goudkarton uit het kerstpakket