Bezoek

‘Wat doe je nou?’, vroeg ze toen ik de stofzuiger wegzette.
‘Ik ga me scheren,’ zei ik.
‘Ben je hier dan al geweest?’
‘Hier liggen toch geen scherven?’
‘Nee, maar als je eenmaal bezig bent, is het toch logisch …’
‘Laat maar!’, zei ik. Ik kende het liedje al, en drukte de stekker weer in het stopcontact en na de eetkamer, besloot ik de werkkamer en de hal ook maar te doen. Ik wilde geen praatjes.
‘Eigenlijk moet onze slaapkamer ook weer eens,’ zei ze, terwijl ze met een emmer naar de keuken liep, ‘meer niet.’
‘Je neemt ze toch niet mee naar boven?’
‘Doe niet zo moeilijk. Ik ben toch ook bezig?’
‘Ja ja,’ zuchtte ik en zeulde de stofzuiger mee naar boven. Toen ik klaar was, ging ik eerst maar eens uitgebreid naar de wc, want daar was het vandaag nog niet van gekomen. Net toen ik doortrok bedacht ik, dat ik me nog moest scheren. Toen ging de bel.
‘Ik zit op de wc!’, riep ik. Mijn vrouw deed open. Gelach, gezoen.
‘Is je man niet thuis?’, hoorde ik haar collega vragen.
‘Die is zich aan het verkleden,’ lachte ze nerveus.
Verbaasd keek ik in de spiegel. Mijn T-shirt was nog schoon en mijn spijkerbroek ook. Zal ik mijn trouwpak aantrekken?, dacht ik baldadig. Nou goed, een T-shirt met lange mouwen dan maar. Verder ging ik echt niet. Halverwege de trap bleef ik staan. Shit! Nu had ik me nog niet geschoren! Terug in de badkamer vond ik dat het stonk. Ik drukte nog maar eens op de luchtverfrisser en poetste mijn tanden. Het is best leuk, dacht ik, om nieuwe mensen te ontmoeten, maar dat gedoe … en nu zat er dus tandpasta op mijn shirt. En toen ik dat had weggepoetst een natte vlek. Voor alle zekerheid deed ik toch maar een overhemd aan, en snelde toen naar beneden om een handje te geven.
‘Zet jij even koffie, schat?’, vroeg mijn vrouw.
In de keuken fluisterde ze: ‘Had je je niet even kunnen scheren?’

Bekijk ook...

Rook

Een oude man met een ijsmuts diep over zijn oren getrokken bleef staan voor de deur van het sigarenmagazijn. Hij trok een zakdoek tevoorschijn, trad naar binnen en snoot zijn neus. De detaillist met krul-snor veerde op achter zijn toonbank, en liep de klant met voorzichtige pasjes en een uitgestoken hand tegemoet.

Wylde Hoarne, Joure. Eieren op de dakrand.

Kroniek van een vriendschap # 3

Ik heb mijn vriend Koos van der Sloot in loop der jaren goed leren kennen, maar ik durf niet te beweren dat ik hem ooit helemaal heb begrepen. Neem nu eens die gulzigheid voor kunst en literatuur. Waar komt die vandaan? Wij zijn beide opgegroeid in een arbeidersgezin. Cultuur beperkte zich tot sketches op bruiloften.

Afscheid van een kamerplant

Toen ik mijn vrouw bij thuiskomst met overgave zoende, voelde ze anders aan. ‘Is er iets?’, vroeg ik. ‘Hij is weg,’ zei ze met een ondertoon van spijt en berusting. ‘Dat is waar ook! Je hebt meneer Theo naar het tehuis gebracht … of is het een pleeggezin?’ ‘Nee, nee, hij staat in een tuinkas, tussen de andere cactussen. Ach, je had hem moeten zien. Hij stond daar zo stoer …