Bezoek

‘Wat doe je nou?’, vroeg ze toen ik de stofzuiger wegzette.
‘Ik ga me scheren,’ zei ik.
‘Ben je hier dan al geweest?’
‘Hier liggen toch geen scherven?’
‘Nee, maar als je eenmaal bezig bent, is het toch logisch …’
‘Laat maar!’, zei ik. Ik kende het liedje al, en drukte de stekker weer in het stopcontact en na de eetkamer, besloot ik de werkkamer en de hal ook maar te doen. Ik wilde geen praatjes.
‘Eigenlijk moet onze slaapkamer ook weer eens,’ zei ze, terwijl ze met een emmer naar de keuken liep, ‘meer niet.’
‘Je neemt ze toch niet mee naar boven?’
‘Doe niet zo moeilijk. Ik ben toch ook bezig?’
‘Ja ja,’ zuchtte ik en zeulde de stofzuiger mee naar boven. Toen ik klaar was, ging ik eerst maar eens uitgebreid naar de wc, want daar was het vandaag nog niet van gekomen. Net toen ik doortrok bedacht ik, dat ik me nog moest scheren. Toen ging de bel.
‘Ik zit op de wc!’, riep ik. Mijn vrouw deed open. Gelach, gezoen.
‘Is je man niet thuis?’, hoorde ik haar collega vragen.
‘Die is zich aan het verkleden,’ lachte ze nerveus.
Verbaasd keek ik in de spiegel. Mijn T-shirt was nog schoon en mijn spijkerbroek ook. Zal ik mijn trouwpak aantrekken?, dacht ik baldadig. Nou goed, een T-shirt met lange mouwen dan maar. Verder ging ik echt niet. Halverwege de trap bleef ik staan. Shit! Nu had ik me nog niet geschoren! Terug in de badkamer vond ik dat het stonk. Ik drukte nog maar eens op de luchtverfrisser en poetste mijn tanden. Het is best leuk, dacht ik, om nieuwe mensen te ontmoeten, maar dat gedoe … en nu zat er dus tandpasta op mijn shirt. En toen ik dat had weggepoetst een natte vlek. Voor alle zekerheid deed ik toch maar een overhemd aan, en snelde toen naar beneden om een handje te geven.
‘Zet jij even koffie, schat?’, vroeg mijn vrouw.
In de keuken fluisterde ze: ‘Had je je niet even kunnen scheren?’

Bekijk ook...

Foto © Herman Nijholt

Kijksport #1

17 juli 2022: Er leeft een hardnekkig misverstand, dat je voor maximale sportbeleving onder politiebegeleiding een stadion met dure zitplaatsen moet bestijgen, om de tegenpartij uit te jouwen en je favoriet aan te moedigen, ongeacht het niveau van de prestaties op het veld. Of 1200 kilometer naar het zuiden moet rijden om vijf uur lang in de hitte aan de kant van de weg te wachten op een peleton wielrenners, dat in een oogwenk voorbij raast. Hoe duurder het menu, hoe lekkerder de zigeunerschnitzel, dat is het adagium van deze tijd.

Mis, fout, trap er niet in! Gistermiddag...

De Koffiehûs Blues

Toen ik in de krant zag, dat Het Friesch Koffiehuis in Leeuwarden wordt gesloopt, ging ik even koppie onder in een branding van weemoed. In het bijschrift las ik dat het leegstaande pand ‘een rotte kies’ was, die voor 2018 Culturele Hoofdstad getrokken moest worden. Nou, ik kan u verzekeren, in de ogen van het establishment was Het Friesch Koffiehuis in de jaren tachtig een bek vol rotte kiezen. Juist daarom kwam ik er zo graag.

De oude Jouster Drukkerij in de Midstraat

De Oude Jouster Drukkerij

Toen ik tijdens de feestdagen Black Magic Woman van Fleetwood Mac weer eens op de radio hoorde, dacht ik met weemoed terug aan de Jouster Drukkerij, ofwel de VJD. Niet alleen omdat ik dat plaatje daar voor het eerst hoorde, maar ook omdat de VJD net als Fleetwood Mac twee levens kent.